Vanaf morgen vakantie! Niet dat ik het erg vind om te werken, hoor. Nu niet meer. Toen ik nog een 'human resource', 'een menselijk middel' was had ik vakantie echt nodig. Valt het trouwens te verwonderen dat als we onszelf als 'middelen' of 'bronnen' bestempelen en dit ook geloven, we op een bepaald moment uitgeput geraken (of opgebrand?). Think about it. Ik hou toch meer van het woord 'personeel'. Nu ik dus gewoon weer een persoon mag zijn is vakantie eerder drie weken elders doorbrengen op een andere eveneens leuke manier. Op de plek waar we naartoe gaan weten de mensen niet wat vakantie is. De boeren op onze Spaanse berg hebben er nog nooit van gehoord. Zelfs op zondag zijn ze op het land. Ze grijnzen eens naar elkaar als we het woord gebruiken. Niet onvriendelijk of zo, gewoon alsof we een curiositeit zijn. Een ongevaarlijk soort aliens die vakantie nodig hebben om te overleven en daar 1500 km voor in de auto zitten. In elk geval, ik ga ervan genieten. Dat is zeker. Ook jou wens ik een deugddoende vakantie, hier of elders, maar altijd met de warme zon op je kruin, met humor en plezier in je gezelschap, met heel veel liefde en misschien de een of andere inspirerende ontmoeting of verrassend perspectief. Hasta la vista! Terug op 3 augustus.