De grootste maan ooit. Achtenzestig jaar geleden was het dat ze zich zo aan ons had vertoond. Zelfs mijn vader zal ze zich niet herinneren. Ook hij was toen nog maar net drie jaar. Het universum heeft meer tijd dan wij, het is niet eerlijk.
Ik was helemaal doordrongen van de uitzonderlijkheid van deze gebeurtenis en hield dagenlang de weerberichten in het oog. Helaas heb ik enkel mogen genieten van de slapeloze nacht en bleef het verbijsterende uitzicht op Lady Moon verborgen achter een dik pak wolken.
Slaperig zat ik de volgende ochtend aan de ontbijttafel over de maan te lezen. Spijtig, dacht ik, nu zal het niet meer voor dit leven zijn en dat niet alleen. Ook het Noorderlicht heb ik enkel maar op foto gezien. Als ik niet binnenkort een vliegtuig neem, krijg ik ook dat nooit meer in het echt te zien. Alsof dat nog niet erg genoeg was vroeg mijn zoon: 'Bestaat er misschien ook een Zuiderlicht?' 'Daar heb ik nog nooit iets over gehoord,' zei ik maar ik zocht het dadelijk op. 'Het bestaat!' riep ik, 'helemaal aan de andere kant, minder bekend, maar even prachtig.' Mijn zoon keek me teleurgesteld aan. 'Het is nu eenmaal gemakkelijker om van hier het uiterste Noorden te bereiken dan het uiterste Zuiden. Daarom wist ik er niet van zoon,' zei ik.
Het vertrouwen van mijn zoon in Mamapedia kreeg hiermee een onherstelbare knauw, maar ik kon alleen maar denken dat ik dringend eens naar dat Zuiderlicht moest gaan. Al wil ik even graag naar een Countryfestival in Nashville Tennessee en dan verder door de States klieven met een versleten pick-up tot aan de Oceaan.
Er is zoveel wonderlijks in onze wereld, zowel buiten ons als binnen in ons. Vreemd dat we niet meer tijd nemen om ons daarmee bezig te houden, uitgerekend wij die om de haverklap beweren dat we maar één keer leven.
'Waarom werk ik toch de hele tijd,' vroeg een cliënte zich later die dag luidop af. Ja, waarom eigenlijk?
Kristien De Wolf
Personal Coach, Life Counselor
Reageren? Graag! kristien.dewolf@mypersonalcoach.be