'The end of the world as we know it is nu werkelijk upon us!' oreerde ik aan de ontbijttafel tegen mijn man. Geen antwoord. Het was een ander stemmetje, in mezelf, dat repliceerde: 'Oordelen zonder feiten, dat gingen we toch niet meer doen?' Een seconde later was ik druk in de weer om een ChatGPT-account aan te maken. 'Worden schrijvers overbodig?' was de -ik geef toe, nogal egocentrische- eerste vraag die ik Chat voor de voeten gooide. 'Helemaal niet,' antwoordde het in alle bescheidenheid en het legde met zeer veel zelfkennis uit waar de eigen waarde en grenzen lagen en waar precies de onaangetaste blue ocean der fictieschrijvers zich bevond, waarin deze schrijvers, tot nader order (leep?), geen AI-haaien te vrezen hadden. Dat onze grootste bedreiging als schrijver niet bestaat in het feit dat Chat eerder een uitgever zal vinden dan wij, maar voornamelijk in een gebrek aan lezers voor welke teksten dan ook, voegde het niet toe, want ook cynisme is Chat tot nader order vreemd.
Dat viel mee. Heb je nog een vraag? vroeg het. Dat liet ik me geen twee keer zeggen, vraagstaart die ik ben. Ik vroeg waarom The Grapes of Wrath een great american novel wordt genoemd, of Chat niet een betere naam voor zichzelf kon verzinnen (ja, hoor, vijf stuks zelfs) en waar het naartoe moet met de vastgoedmarkt in Vlaanderen. Mijn voorlopige conclusie na deze beschaafde interactie was: dit is een Wikipedia op speed, die snel (pluspuntje) korte en a-morele samenvattingen oplevert op feitelijke vragen, zonder evenwel bronnen prijs te geven (minpuntje). Eerder te gebruiken voor oppervlakkige vragen, een eerste oriëntatie bij onderzoek, maar nog het meest als een way out aan het Kertsdiner als nonkel Jan en tante An het niet eens worden over het bouwjaar van de Eiffeltoren en je het gezeur beu bent. Antwoorden op de grote levensvragen zal Chat je niet bezorgen. Het geeft je net zo goed het pad aan om van roofkapitalisme tot sociale democratie te komen als omgekeerd. In beide gevallen krijg je een vierpuntig stappenplan. De moraal moet je maar zelf uitzoeken.
Nick Cave about ChatGPT
Gelukkig zijn er nog andere naarstige chatters op moeder aarde en daar kan je je existentiële vragen wel kwijt. Zo vroeg iemand aan Nick Cave in de Red Hand Files wat hij vond van Chat. 'I understand that ChatGPT is in its infancy but perhaps that is the emerging horror of AI – that it will forever be in its infancy.' Nick is geen fan. Zelf ben ik dan weer, erg genoeg, een van de laatste mensen die de Red Hand Files van Nick Cave ontdekte. In de eerste brief die ik las antwoordde Cave op de vraag: Where is the joy in the world? Ik was helemaal ondersteboven van het antwoord. Cave is verlicht! Maar daarover straks meer. Als je diezelfde vraag aan Chat stelt, krijg je dit: Joy can be found in many places, such as in personal relationships, accomplishments, experiences, and helping others. It is also a state of mind and can be cultivated through mindfulness and positive thinking. Ultimately, joy is subjective and can be experienced differently by each individual. Ik lig intussen in slaap. Hier wordt een mens niet vrolijk van.
Dus wat wordt het voor jou als het over de grote levensvragen gaat? Chat or Cave? Ik denk dat we hiermee klaar zijn.
Maar hoe moet het nu verder?
Ik zou zeggen: fear not (yet). Het zal met ChatGPT en AI wellicht zijn wat het altijd is. Er zullen goede toepassingen komen en kwalijke. Mensen zullen het aanwenden voor doelen waarvoor het niet bedoeld is. Het zal bijgevolg ten onrechte misbruikt worden én ten onrechte gedemoniseerd. Wie moeite doet zal er misschien van genieten op een gezonde manier en er plezier aan beleven.
In een razendsnel veranderende wereld kunnen wij, zo vermoed ik, ons niet redden door ons klakkeloos aan te passen en ook niet door angstig weg te kruipen. We kunnen alleen maar blijven werken aan het opbouwen en versterken van ons eigen interne referentiekader. Dat betekent zelf nadenken, wars van devotie en wars van angstige emotie, soeverein en vrij van vooroordeel in welke richting dan ook. Daartoe kunnen we niet anders dan studeren, ons informeren, ons ontwikkelen, ons richten op joy, zoals Cave zegt, ons hart activeren als kompas en ons lichaam verzorgen als een tempel. Dat is nooit anders geweest. Telkens opnieuw is het van nul beginnen voor ieder als klein aapje ter wereld gegooid mensenkind. Elk era heeft zijn kwalijke invloeden, vormen van slavernij, oorlogen en rampen. Geblutst en vol builen staan we daar en proberen we om zinvolle dingen te denken en te doen.
Gelukkig is de wereld ook prachtig, lieflijk, vol liefde en is er overal hulp te vinden, leraars en peers allerhande, een hele Jacob's ladder vol helpende handen. Nick Cave helpt zijn op zijn manier (hij is echt verlicht geraakt, ik kan er niets anders van maken). Op een véél bescheidener, (maar tevens toegankelijker niveau) doe ik het, maar jij ook. Ik ben er vrij zeker van dat jij ook helpt vanop de plek waarop je nu al staat. Dus let op, zorg voor elkaar, focus op vreugde, bescherm onze soevereiniteit!
Kristien
Voel je in jezelf die prikkel tot leren, begrijpen, ontwikkelen, levenslustig, soeverein en liefdevol bestaan? Heb je graag iemand die meeloopt voor een tijdje? Kom af! Ik verwacht je.
Bel me op 0476 40 74 15 of mail kristiendewolf@mypersonalcoach.be
Kristien De Wolf, coach, schrijver, olijfboer
English version:
'The end of the world as we know it is now really upon us!' I orated at the breakfast table to my husband. No answer. It was another voice, inside myself, that replied: 'Judging without facts, I thougth we weren't going to do that anymore?' A second later I was creating an account. 'Will writers become obsolete?' was the (admittedly self-centered) first question I threw at Chat.' Not at all,' Chat answered in all modesty, explaining with a great deal of self-knowledge where its own worth and limits lay and where exactly the blue ocean for fiction writers was located, in which these writers, until further notice (cunning?), had no AI sharks to fear. That our greatest threat as a writers is not in that Chat will find a publisher before we do, but mainly in a lack of readers for any text, it did not add, because cynicism is also unknown to Chat (until further notice).
That was not too bad. 'Do you have another question?' it asked. Of course, I had. I asked why The Grapes of Wrath is called a great American novel, whether Chat couldn't come up with a better name for itself (sure, 5 new names, no bother!) and where the real estate market in Flanders was heading. My preliminary conclusion after this civilized interaction was: this is a Wikipedia on speed, which quickly (plus) produces short and politically correct answers to factual questions, without disclosing sources (minus). Rather to be used for superficial questions, a first orientation during research, but most of all as a way out at the Christmas dinner when uncle Jo and aunt An cannot agree on the year of construction of the Eiffel Tower and you've had it with the guessing and the nagging. Chat won't provide you with answers to life's big questions. It shows you the path from predatory capitalism to social democracy as easily as it does the other way around. In both cases you will receive a four-point step-by-step plan. To figure out morality, is up to you.
Fortunately, there are other dire chatters on mother earth and you can ask your existential questions there. For example, someone asked Nick Cave in the Red Hand Files what he thought of Chat. 'I understand that ChatGPT is in its infancy but perhaps that is the emerging horror of AI – that it will forever be in its infancy.' Nick isn't a fan. I myself am, bad enough, one of the last people to discover Nick Cave's Red Hand Files. In the first letter I read, Cave replied to the question: Where is the joy in the world? I was completely blown away by the answer. Cave is enlightened! But more on that later. If you ask Chat that same question, you get this: Joy can be found in many places, such as in personal relationships, accomplishments, experiences, and helping others.It is also a state of mind and can be cultivated through mindfulness and positive thinking.Ultimately, joy is subjective and can be experienced differently by each individual. I am asleep by now. It does not really make your heart jump, does it.
So what will it be for you when it comes to life's big questions? Chat or Cave? I think we're done here.
But now what?
I would say: fear (not yet). It will be with ChatGPT what it always is. There will be good applications and bad ones. People will use it for purposes for which it is not intended. It will be both misused and wrongly demonized. Those who put in a little effort may enjoy it in a good way.
In a rapidly changing world, I suspect, we cannot save ourselves by blindly adapting, nor by cowering in fear. We can only continue to build and strengthen our own internal frame of reference. That means thinking for ourselves, averse to devotion and fearful emotion, sovereign and free from prejudice in any direction. To that end, we have no choice but to study, to inform ourselves, to develop, to focus on joy, as Cave says, to activate our heart as a compass and to take care of our body with reverence. That has never been different. Again and again it is starting from scratch for every human child thrown into the world as a helpless, little monkey. Each era has its evil influences, forms of slavery, wars and disasters. We stand bruised and nevertheless we try to think and do sensible things.
Fortunately, the world is also beautiful and abundant of love and help is everywhere, teachers and peers of all kinds, a whole Jacob's ladder full of helping hands. Nick Cave helps in his way (he really got enlightened!). On a much more modest, but more accessible level, I do my part for the people who reach out. I am pretty sure you do too from where you stand. So, heads up, take care of eachother, focus on joy, protect our sovereignity!