Eén zot kan meer vragen stellen, dan tien wijzen kunnen beantwoorden
Op een keer zat ik in de les van mijn opleiding transpersoonlijke coaching en zoals dikwijls aan het begin van de les vroeg de leraar op zijn trage, geduldige manier: ‘zijn er vragen?’ Ik stak superflink mijn vinger in de lucht, want ik had de jaren voordien geleerd dat het helemaal ok is om dingen te vragen, zeker als je ertoe uitgenodigd wordt en dat vragen stellen niet betekent dat jij traag of dom bent. De leraar keek me licht spottend (hij kijkt altijd zo, niet alleen naar mij) maar onmiskenbaar vriendelijk aan en dat zag ik als een aanmoediging om mijn meest drieste vraag te stellen. 'Ik zou graag weten hoe het zit met alles,’ zei ik. Of er gelachen werd weet ik niet, maar het zou best kunnen. Ik lette echter enkel op de leraar, want ik was dodelijk benieuwd. Wat zou er terugkomen? Ongeduldig wiebelde ik heen en weer op mijn stoel, mijn pen in aanslag, maar wijze mensen haasten zich nooit om een antwoord te geven en de leraar dacht enkele minuten rustig na. Tenslotte antwoordde hij dat er iets zou volgen, maar hij zei niet wanneer. Twee maanden verliepen zonder dat ik iets hoorde. Ik dacht dat de leraar het vergeten was, of erger, er helaas geen blijf mee wist en ik begon te vrezen dat de cursus zou eindigen voor er een antwoord gekomen was en ik zou achterblijven zonder manier om te ontdekken hoe het nu met alles zit.
Maar toen brak de lente aan en kwam ook de dag waarop de leraar eindelijk het boek noemde waarin alles stond. De pretlichtjes in zijn ogen waren er ook deze keer en ik zou weldra te weten komen waarom. Ik bestelde de titel meteen en toen de bestelling arriveerde bleken er niet één boek, maar vier dikke delen te zijn die Van Daele naar de kroon staken, zowel wat de dunheid van de blaadjes als het totaal volume betrof. Wees voorzichtig met wat je vraagt, dacht ik, zeker als het ‘alles’ is. Het is nu 2 jaar later en ik ben bij pagina 941 van de 1730. Het gaat echt niet vlugger, maar ik zou het ook niet willen, ik vind het veel te leuk. Dit staat op die pagina 941 van Heavens & Hells of the Mind. Het is een deel dat gaat over Tantra, waarbij ik me eerlijk gezegd iets anders had voorgesteld, maar dit was wat ik kreeg: You can only Love Now Life in this world is like a train journey in Europe. There are many stops, many stations, many countries. You get on your train, you journey for a while, and then you get off. It may happen that someone will journey with you for a while, and then that person may get off before your station, or maybe after, or even at the same station. Your journey begins at birth, you get off at your death. Note that the trains have been coming and going before you got in, and they will be coming and going long after you get off. You seem to no relevance at all to the process. You do not influence the matter. Likewise in Life: people before you, people after you. Life goes on… But, my Friend and Beloved, there is only a short time on this Journey of Life. There is such a short time to love. Remember, should you have a companion journeying with you, you have only a little time for Love. Waste not that time. Waste not the Moment. While you are together, be loving, for who knows how soon you or your beloved will have to get of the train. Love flourishes in the Moment. It is not of the Past and it cannot be in the Future. You can only love Now. What a tragedy it is when people get caught up in a love from the Past or some perfect love in the Future and all the while their fellow traveller in life is missing out on their affection and Love. The Journey is Now! Your bond of Love is Now! You cannot love any other time than Now! So, should it happen that some traveller comes to your compartment and travels with you for a while, be kind to him or her so that you may not cry later on over a Love that was lost, a Love that never flourished, or a Love that never was born. Tussen de mens en de wereld staat niets Het lijkt alsof dit verhaaltje over de liefde in een koppelrelatie gaat. Toch is de toepassing veel ruimer en zo blijkt het ook uit de rest van het boek (voor zover ik het al gelezen heb).
Bladzijden lang, met handen en voeten, legt de auteur van mijn gigantische boek telkens op andere wijze weer uit wat er hierboven al op eenvoudige wijze werd verteld: wat het leven is, de dood en het levende universum, dat het allemaal van liefde gemaakt is en dat het dus om liefde gaat, met de uitnodiging daarvoor te gaan in het moment nu, hoe dat alles ook de evolutie verklaart, dat het dat is wat alle grote tradities vertellen (als je tenminste de wetboeken weggooit die de mensen erover dachten te moeten schrijven en er de korst eraf pelt die de macht er telkens overheen legt om ons van de essentie ervan te beroven!), dat de Tao, Zen en het Boeddhisme, de Tantra, maar ook Plato en de oude Grieken, de Sufi en zelfs de Christelijke gnostici allemaal het zelfde leren, dat dàt god is, iets in ons, niet iets buiten ons, niet iets om te aanbidden, maar iets om deel van uit te maken en te verzorgen, iets wat voor het grijpen ligt, iets wat we altijd al waren, wat we ons gewoon dienen te herinneren, iets wat we kunnen doen, zijn en beleven, en dat we dus god en de goden dood mogen verklaren, maar de liefde niet en dat er uiteindelijk maar een simpele opdracht voor ons is: liefhebben in het moment. Anders niets.
1730 bladzijden om dat eenvoudige inzicht terug naar boven te spitten en het ons hopelijk nooit meer te laten vergeten daarna. Maar hoe moet het dan concreet? Zit neer. Haal je een mooi moment voor de geest. Een moment waarop je ok was, en de wereld rondom jou ook. Je kunt het best. Er bestaat geen levende ziel die niet minstens één dergelijk moment te koesteren heeft.
Bij de afwas toen het zonlicht op je handen scheen, toen je kind rustig speelde en je man het gras afreed, toen je in de hangmat lag en niet las, toen je ziek in je bed lag en er iemand beneden thee voor je aan het maken was, toen de poes op je schoot in slaap viel of je een appeltje schilde om te voederen aan je huisgenoten die naar de Voice keken, toen je met vrienden de laatste meters aflegde naar de top, … een moment van verbondenheid, waarbij jij niettemin mooi op jezelf stond, niet behoeftig, zonder euforie, gewoon een simpel moment waarop alles in zijn plooi leek te vallen voor jou.
Heb je het? Hou het vast. Waar voel je het in je lichaam?
Dat heerlijke gevoel bestaat nu op zich, op dit ogenblik, los van de omstandigheden die al lang voorbij zijn, het zit in jezelf en zoals je net hebt gemerkt, je kan er altijd aan. Dat is de liefde waarover het boek het heeft. Dat eenvoudige gevoel van ok zijn, op jezelf zijn maar toch verbonden, noem het stromen, rust, kracht, energie, eenheid. Noem het plezier, vreugde, geluk, of noem het god, het maakt mij al lang niet meer uit welk woord je erop plakt. Eigenlijk is het allemaal hetzelfde.
Maar als het belangrijk voor je is, kunnen we misschien niet langer zeggen in godsnaam, maar in liefdesnaam. Wat zou je daarvan vinden?
Waarom spirituele groei steeds met meditatie wordt verbonden Meditatie kan je helpen om je te oefenen in het meer en meer verblijven in dat gevoel dat je net had en stilaan de logica om te keren. Stel je voor dat je niet meer hoeft te wachten tot de wereld jouw geluk veroorzaakt. Je kan je geluk (rust, liefde, vreugde of zoals jij het wil noemen) vooraf nemen en vandaar uit vertrekken. Je zit vol liefde, voelt je verbonden en dus gemakkelijk gelukkig en dan kan je zeggen: wat zal mijn bijdrage zijn vandaag? Hoe zal ik mijn liefde vandaag eens verpakken? Wie ga ik vandaag eens allemaal fijn liefhebben? De mogelijkheden die je hebt zijn immens, je bent onverwoestbaar, moedig, bereid, top.
Wat heeft dat te maken met liefde bij koppels? Alles. Als jij al ok bent en vanuit de liefde en het geluk in jezelf vertrekt, dan hoeft de ander de gaten niet te vullen of ervoor op te draaien dat de wereld te weinig meetbaar geluk voor je ophoest. Dan hoef je niet naar het relatiekantoor met een lijst van 30 voorschriften waaraan de toekomstige geliefde moet voldoen, zodat jij zou krijgen wat je jezelf niet geeft. Dan zou je je niet afvragen of die man of die vrouw die al jaren aan je zijde staat uiteindelijk wel geschikt voor je is, nu hij of zij blijkbaar toch niet alles voor je oplost. Dan kan je de ander gewoon laten zijn. Je ziet de persoon graag en dat is dat.
En de heks? (*) Ja, de tocht naar de heks blijft. Het zijn immers je triggers, scripts en overtuigingen die je steeds weer uit de liefde gooien. Als je ze beter leert kennen, kan je ook beter in je blije toptoestand blijven. Maar voor nu: zit neer, grijp dat moment, hou het liefdesnaam zo lang mogelijk vast en geniet.
...
...
...
Wil jij ook leren leven en werken vanuit je hart, in verbinding, ijzersterk en blij, begin er dan vandaag aan, in plaats van morgen of als je ooit eens vijf minuten tijd hebt. Neem nu contact voor jouw zotte vraag en start de wonderlijke reis!
Kristien De Wolf Personal Business Coaching & Life Counseling Certified in Personal Coaching Certified in Transpersonal Coaching kristien.dewolf@mypersonalcoach.be www.mypersonalcoach.be T 0032 476 40 74 15 Live like a mighty river
(*) Lees ook het artikel Bezoek eens een Heks Nog meer artikels lezen? klik hier